To dziwne, ale ruch wydawniczy za schyłkowej komuny był silniejszy niż dziś (przynajmniej jeśli idzie o jakość, choć może i o ilość), nie powstrzymywała go ani cenzura, ani policja polityczna. Dziś, kiedy już wolno...
Lata 70-te XX wieku to już i dla mnie prehistoria. Oficjalnie cenzurować trzeba było wszystko, nawet afisze, zapraszające na tzw. kulturalne imprezy. Buntowało się niewielu, częściej przepisy starano się obejść. Najprostszym sposobem było spicie cenzora; gorzej gdy zawodowo miał odporny łeb. Wtedy szukało się znajomości, dojść do szefa lokalnej delegatury Urzędu Kontroli Prasy , Publikacji i Widowisk. Tu znów powtórka – koniak, czasem spirytus. Jeśli na dole nie czaił się tajniak – czyli jeśli „petent” nie był za bardzo podpadnięty władzy – załatwić dało się niemal wszystko.
1. WSZYSTKO MA SWÓJ POCZĄTEK… Kiedy 30. kwietnia 1990 roku pojawiłem się w pokoju redaktora naczelnego „Dnia”, pierwszej po wojnie prywatnej gazety Lublina, Jędrek W. Pawluczuk nakazał, by wezwano sekretarza redakcji. „To jest, kurwa,...
Nie musisz być dziennikarzem, żeby mieć wpływ na zawartość swojej ulubionej gazety. Nie potrzebne są znajomości, ani wykupywanie drogich reklam. Wystarczy wyrazić własną opinię odpowiedniej osobie w redakcji. Nie wierzysz? Skoro gazeta jest takim...
